پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سمنان در حالی شعار شهر بدون گدا را مطرح می‌کند که باید اذعان کرد هنوز در بسیاری موارد زیر ساخت‌های این امر مهیا نیست، پژوهشگران معتقد هستند در صورتی می‌توان تکدی‌گری را کاهش داد و یا حتی از بین برد که متکدیان بتوانند امورات و نیازهای خود را بدون تکدی‌گری در هر شهر برطرف ساخته و زندگی معمولی را در پیش گیرند.

هر روز تعداد گدایان این شهر بیشتر می‌شود و انفعال مسئولان همچون همیشه مردم را در این مورد هم ناامید کرده است. برنامه‌های طلایی ارائه می‌کنند و شعارهای آنچنانی سر می‌دهند؛ تو گویی آمده‌اند که نه تنها ایران، که همه جهان را نجات دهند اما به عمل که می‌رسیم، مردم همچنان تنهایند و کشور همچنان به حال خود رها شده! تمام هنر مسئولان در طول سالیان این بوده که بنر و بیلبورد هوا کنند که مردم! به گدایان کمک نکنید! اما هرگز نگفته‌اند که اگر مردم کمک نکنند آن دسته‌ای که حقیقتا محتاجند، شب‌ با چه حالی سر به بالین بگذارند؟!

تکدی گری واژه ای نام آشنا از آسیب های اجتماعی است. آسیبی که چند سالی است آن را میان کودکان بیشتر می بینیم. با اینکه مواد ۷۱۲ و ۷۱۳ قانون مجازات اسلامی به وضوح به موضوع تکدی گری و مجازات های آن اشاره دارد، اما باز هم در نقاط شمالی، جنوبی، شرقی و غربی کلان شهر تهران شاهد حضور متکدیان به خصوص کودکان متکدی هستیم. اما چرا با وجود چنین قوانینی که بارها و بارها به آن ها اشاره شده است، باز هم شاهد افزایش تکدی گری در انواع مختلف هستیم؟